อดีตที่ใม่อาจลืมเลือน

[น้ำพริก]

มารออ่านต่อด้วยคนค่ะ

[modnoi]

เรื่องของคุณตาน่าสนใจมากค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกว่าจิตใจคนยากแท้
หยั่งถึง ตามสุภาษิตเขาว่าไว้ไม่มีผิด

เ็็ป็นกำลังใจให้นะคะ และขอบคุณที่นำ
เรื่องมาเล่าสุ่กันฟัง คุณตาดำเนินเรื่องได้ดี
น่าติดตามค่ะ

คุณตาค่ะ ด้วยความเคารพขออนุญาตบอกกล่าวนิดหนึ่ง
อย่าว่ากันนะคะ คือคุณตาใช้ไม้่มะไล (ไ-)
กับ ไม้ม้วล (ใ-) ผิดหลายที่ เช่นคำว่า
ไม่ ไป ยังไง อะไร และอื่นๆ อ่านเข้าใจนะคะ
แต่รู้สึกมันขัดๆทำให้อ่านแล้วสะดุดค่ะ

[ต้มแซ่บค่ะ]

ขอบคุณสําหรับทุกคนที่มารออ่านค่ะ คุณmomo คุณนํ้าพริก และขอบคุณคุณมดน้อยมากๆนะคะที่มาบอกข้อผิดพลาดกันก็ขอโทษค่ะ จะพยายามไม่เขียนให้ผิดอีกแล้วค่ะ แต่ตามีปัญหาค่ะ จะสับสนกับสองตัวนี้ตลอด สงสัยต้องกลับใปเรียนภาษาใทยใหม่แน่เลยค่ะ อิอิ ว่าแล้วก็มาต่อกันเลยนะคะ
หลังจากลูกชายอายุได้ห้าเดือน ตาเริ่มทําใจได้ ไม่สนใจแล้วว่าพี่หวานจะทํายังใง ต่างคนต่างอยู่ เพราะพี่หวานใม่เคยมาสนใจว่าตากับลูกจะอยู่ยังไง เงินทองไม่เคยหยิบยื่นให้แม้แต่บาทเดียว ไหนจะค่านมลูก ไหนจะยายใม่สบายเข้าโรงพยาบาลทั้งเดือน พ่อก็มารู้ตัวว่าเป็นมะเร็งเพราะฉี่เป็นเลือด ต้องไปฉายแสงหมดเงินไปมากมาย แม่ต้องเอาโฉนดที่ดินไปจํานําเอาเงินมารักษายายกับพ่อ น้องคนกลางก็ยังเรียนมัธยมอยู่ ชีวิตตอนนั้นลําบากมากค่ะ ตาเครียดหนักจนสติแตกเข้าโรงพยาบาลโรคประสาทไปเลยค่ะ ต้องกินยาระงับประสาทถึงได้ดีขึ้นค่ะ ภาระดูแลลูกชายก็ตกอยู่ที่แม่คนเดียวจนใปขายของไม่ได้ ไม่มีรายได้มีแต่รายจ่าย ตาเลยยิ่งแค้นพี่หวานไม่หายค่ะ แต่พอเช้าวันหนึ่งพี่หวานก็โผล่มาหาที่บ้าน ขอร้องให้ยกโทษให้ บอกว่าผิดใปแล้ว จะทําตัวใหม่ แถมมีการบอกว่าไม่เห็นแก่ลูกเหรอ ลูกจะไม่มีพ่อนะ พอตาได้ฟังถึงตรงนี้แค่นั้นแหละค่ะ โมโหลมออกหูเลย ตาว่าไปอย่างแรงเลยว่า พ่อเน้องสาว้ยๆอย่างเงี้ยไม่มีซะยังดีกว่า(ขอโทษที่มันไม่ค่อยสุภาพนะคะ) พอพี่หวานได้ฟังตาพูดอย่างนั้นก็เงื้อมือจะต่อยหรือจะตีก็ไม่ทราบได้ แต่ตาตะปปมีดพร้าข้างตัวได้ค่ะ ตาบ้าเลือดแล้วค่ะงานนี้ มือตวัดมีดไปมา พลางพูดว่า มึงลองแตะตัวกูอีกรอบซิกูจะจามให้หัวแบะเลย พี่หวานเห็นตาเอาจริงเลยเดินหนีค่ะ มันไม่เดินหนีเปล่ามีการชี้นิ้วขู่ว่า อย่าให้รู้นะว่ามึงมีผัวใหม่ ถ้ามึงมีใหม่ กูเอามึงตาย โห มาถึงขนาดนี้มันยังมีการมาเป็นหมาหวงก้างอีกนะคะ ตาตะโกนตามหลังมันใปว่า มึงไปให้พ้นจากชีวิตกูเลยนะ กูตัดหางปล่อยวัดมึงตั้งนานแล้ายังเจือกมาเสนอหน้าอีก โหงานนี้ตาด่าส่งใปเป็นชุดค่ะ จําไม่ได้แล้วว่าด่าอะไรใปมั่งแต่ก็ได้ผลค่ะ พี่หวานไม่เคยมาให้เห็นหน้าอีกเลยค่ะ ได้ข่าวว่าไปบอกคนไปทั่วว่าตามีผัวใหม่เค้าเลยไม่เอาตาคืน โหพูดเอาดีเข้าตัวตลอดเลยค่ะ ตาเลยจะประชดมันซะเลยค่ะ พอดีมีคนแถวบ้านเค้าแต่งงานกับคนสวิตเซอร์แลนค่ะ(เขียนถูกใหมเนี่ย)เค้ามาหาตาที่บ้านเพราะได้ข่าวว่าพ่อเป็นมะเร็งและมาดูหน้าลูกชายพร้อมบอกว่าจะช่วยให้ตามีแฟนฝรั่งเอง(นี่แหละค่ะนํ้าใจคนเราเค้าบอกอยากช่วยให้ตาได้แฟนฝรั่งค่ะจะได้ปลดหนี้ได้)ขอไม่กล่าวถึงนะคะว่าจะไปทําอะไร

[น้ำพริก]

มีการยักยอกเล่าอีก แอบให้เรามาปูเสื่อรออีกแล้ว มาต่อไวๆนะคะ

[เด็กพิด_โลก]

มารออ่านด้วยคนคะ อยู่อังกฤษ อยู่แถวไหนคะ
เผื่อว่างๆแอดมาคุยกันนะคะ

[kukik]

อยากฟังๆๆๆมาเล่าไวๆๆนะคะ

[ต้มแซ่บค่ะ]

มาแล้วค่ะ ขอบคุณคุณนํ้าพริกที่มาปูเสื่อรอค่ะ ขอบคุณคุณเด็กพิด_โลกเช่นกันค่ะ ตาอยู่sheffield ค่ะ แล้วคุณอยู่แถวไหนคะ ถ้าอยู่ใกล้กันจะได้นัดเจอกันทํากับข้าวไทยทานกัน ตาทําไม่เก่งค่ะแต่กินเก่งค่ะอิอิ แต่อ่านเรื่องข้างล่างก่อนนะคะ ถ้าไม่รังเกียจคนอย่างตา ก็ยินดิที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณคุณkukik ที่มารออ่านเช่นกันค่ะ วันนี้เหนี่อยมากเลยค่ะ เหนี่อยใจค่ะ ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พยายามให้ลูกสาวหัดกินนมผสมค่ะ เพราะนํ้าหนักเค้าไม่ค่อยขึ้นเลย หมอให้ลองนมผสมคู่กะนมแม่ดูค่ะ ผลหรือคะ ร้องบ้านแตกค่ะ ไม่ยอมกินนมผสม จะกินนมแม่ท่าเดียว เฮ้อกลุ้ม มีใครมีข้อแนะนําก็บอกกันมั่งนะคะ จะขอบคุณอย่างสูงค่ะ บ่นเสร็จแล้วก็มาเขียนเรื่องเราต่อดีกว่าค่ะ
หลังจากที่คนรู้จักที่แต่งงานกับคนสวิตเซอร์แลนเค้ามาหา บอกจะช่วยให้ตาได้แฟนใหม่เป็นฝรั่ง เผื่อเค้าจะได้ช่วยปลดหนี้ที่ครอบครัวตามีตอนนั้นก็หลายบาทอยู่ ตาเลยตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า ตามเค้ามากรุงเทพอีกรอบ เค้าพาไปฝากงานที่แห่งหนึ่งค่ะ แถวซอยสุขุมวิทค่ะ ใม่ขอกล่าวถึงนะคะว่างานอะไร มาถึงตรงนี้ขอให้ทุกคนใช้วิจารณญานในการอ่านนะคะ ผู้เขียนไม่ได้ดูถูกอาชีพนี้แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะคิดว่าเป็นอาชีพที่ไม่ดีหรือเป็นอาชีพที่ดี มันแล้วแต่มุมมองของแต่ละคนค่ะ แต่ตาคิดว่าถ้าตาไม่ได้อยู่ตรงจุดนั้น ตาคงไม่มีวันนี้ค่ะ แต่ตาก็ไม่ภูมิใจหรอกค่ะที่ต้องทํางานอย่างนั้น แต่ในเวลานั้นถ้าคุณเป็นตา คุณจะเข้าใจค่ะ ว่าแล้วก็มาต่อกันค่ะ ไปถึงก็พอจะเดาได้ว่าต้องทําอะไรมั่ง ตอนนั้นคิดถึงแต่ว่าทํายังไงถึงจะได้ไถ่นาให้แม่และมีเงินไปใช้หนี้เขาและเงินไปให้ครอบครัวอย่างเดียวค่ะ อีกอย่างตาก็ไม่ใช่สาวบริสุทธ์อะไรแล้ว มันไม่มีอะไรให้มานั่งคิดมากแล้วค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ภาษาอังกฤษเลย เลยไม่ค่อยได้เงินเท่าใหร่ เลยตัดสินใจไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มที่สถาบันสอนภาษาแห่งหนึ่ง เค้ามีสอนคอมพิวเตอร์ด้วย เลยลงเรียนเพราะเริ่มมีหนุ่มมาจีบ(หนุ่มอังกฤษค่ะ)เค้าให้อีเมลท์ของเค้าไว้ก่อนจะกลับอังกฤษ เค้าบอกว่าเค้าชอบตาค่ะ เพราะถึงตาทํางานอย่างว่าแต่ตาไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า และไม่เล่นยาหรือทําตัวแย่เหมือนบางคน ยํ้านะคะเฉพาะบางคนเท่านั้นที่เค้าเป็นแบบนั้น ตอนหนุ่มอังกฤษคนนี้มามาเมืองไทยวันแรก เค้าไปเจอตา เค้าบอกเค้าเห็นตาเศร้าๆค่ะ เค้าเลยอยากรู้ว่านังคนนี้มันเศร้าอะไรนักหนาฟะ ตาเลยเล่าทุกอย่างให้เค้าฟังในคืนนั้น โดยมีเพี่อนที่ทํางานช่วยแปลให้ เค้าบอกไม่อยากเชื่อเลยว่าตาจะเจออะไรแย่ๆขนาดนี้ คืนนั้นเราจากกันโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น สมมุตืว่าเค้าชื่อมาตินแล้วกันนะคะ มาตินมาหาตาแทบทุกคืน นั่งคุยกันหลายเรื่อง ตาฟังไม่รู้เรื่องมั่ง

[ต้มแซ่บค่ะ]

รู้เรื่องมั่งแต่ก็พยายามใช้ดิกชั่นนารี่เอา ก่อนจากกันมาตินจะยัดแบงค์พันใส่มือให้ตาทุกคืน อาทิตย์สุดท้ายก่อนมาตินกลับ เค้าพาตาไปเที่ยวเกาะสมุยค่ะ ว่าแล้วก็เหมือนไปฮันนีมูนเลยค่ะเพราะตาเริ่มชอบมาตินมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน ทั้งๆที่เพี่อนก็เตือนว่าอย่าใปแอบรักแขกเลย มันจะเจ็บซะปล่าว สุดท้ายแล้วจะมีแต่เราที่แอบรักเค้าข้างเดียว แต่ตารู้สึกว่ามาตินไม่เหมือนคนอื่นค่ะ เค้าสุภาพกับตามากๆเลย ดูแลตาเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ ตอนนั้นเหมือนฝันเลยค่ะ มีหนุ่มหล่อข้างกาย ได้ทานอาหารอร่อยๆแพงๆ นอนโรงแรมดีๆ เค้าพาไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆให้ใส่ ได้เห็นทะเลสีฟ้าครามสวยๆครั้งแรกในชีวิต
เวลาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ตามีความสุขมากค่ะ แต่ก็เผื่อใจไว้แล้วว่า มันคงไม่มีคําว่ารักเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน วันสุดท้ายมาตินพาตากลับกรุงเทพ ฝากเงินไปให้แม่ตาสามหมื่น ซื้อแหวนทองเกลี้ยงให้หนึ่งวง แล้วบอกว่าเค้าขอหมั้นตาไว้ก่อน อีกไม่นานเค้าจะกลับมาแต่งงานกับตา ตาได้ฟังก็ดีใจมากค่ะ เพราะไม่คิดว่าเค้าจะจริงจังกับตา สุดท้ายตาก็ไปส่งเค้าที่สนามบินทั้งนํ้าตาเพราะตาก็คิดว่าตารักเค้าเหมือนกัน (ในตอนนั้น) พอเค้ากลับไป เราก็ติดต่อกันทางอีเมลท์ตลอดค่ะ ตาให้เพี่อนเจ้าของร้านที่ร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ที่ตาไปใช้บริการบ่อยๆให้เค้าช่วยแปลให้ ทุกอย่างก็ไปด้วยดีค่ะ มาตินให้ตาทํางานเป็นรีเซฟชั่นแทนค่ะ โดยส่งเงินไปให้ใช้ทุกเดือน สิบเดือนต่อมา มาตินกลับมาหาตาอีกครั้ง เราจัดงานแต่งงานแบบเงียบๆ เพราะพ่อแม่มาตินไม่เห็นด้วยที่มาตินจะแต่งงานกับตา เค้าเลยไม่ไปงานแต่งงานของเรา แต่มาตินไม่สนใจค่ะ แต่งงานเสร็จเราไปฮันนีมูนที่เกาะสมุยอีกค่ะ มาตินอยู่เมืองไทยหนึ่งเดือนเต็มก็ต้องกลับอังกฤษพร้อมสัญญาว่าจะทําวีซ่าให้ตามาอังกฤษกับเค้าในเที่ยวหน้า พอมาตินกลับตาก็เทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพกับบ้านนอกค่ะ เพราะมาตินให้เงินก้อนนึงไปใช้หนี้บางส่วน พร้อมบอกว่าจะส่งเงินมาให้เพิ่มทุกเดือน และให้ตาอยุดทํางาน แต่ตาหุ้นกับเพี่อนขายเสื้อผ้าที่กรุงเทพค่ะ กําไรดีเหมือนกันค่ะ ไปรับมาจากประตูนํ้าราคาขายส่งแต่ตากับเพี่อนเอามาขายราคาเท่าตัวค่ะ ตอนนั้นก็ติดต่อกับมาตินตลอดไม่ขาด จนมาเดือนสิงหาคม ตากลับบ้านไปวันแม่ค่ะ แล้วก็เกิดเรื่องจนได้ คือที่หมู่บ้านตามันไม่มีอินเตอร์เน็ตไงคะ ถ้าจะเช็คอีเมลท์ก็ต้องขับรถใปจากหมู่บ้านไปในตัวเมืองหกกิโลค่ะ มาตินส่งอีเมลท์มาว่าจะกลับมาต้นเดือนกันยายน ตาก็ไม่ได้รับซิคะ ตาไปเช็คเมลท์อีกทีก็ดันตรงกับวันที่มาตินมาถึงพอดี ทําใงได้หล่ะคะ คนเราดวงมันจะทําให้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อะไรที่มันไม่น่าจะเกิดมันก็ดันเกิดขึ้น งานนี้เพี่อนเราเผาเรือนค่ะ ยังใงแล้วจะมาต่อค่ะ

[panatsorn]

คุณตา พิมต่อ อยู่หรือเปล่าค่ะ กำลังรออ่านอยู่ค่ะ

[ต้มแซ่บค่ะ]

วันนี้ขอตัวไปพักก่อนค่ะ ปวดตามากๆเลยค่ะ ขอบคุณคุณpanatsornที่มาอ่านเรื่องเล่าของตาค่ะ

[แมงป่อง]

<span style='color:blue'>ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายเสียอีกค่ะคุณตา รออ่านต่ออยู่นะคะ</span>

[meawmark]

พี่ชอบเรื่องที่น้องเล่า มาจากใจที่ไม่ได้เติมแต่งอะไรลงไป เป็นแบบธรรมชาติ ขอ

โทษนะคะถ้าจะพูดว่าหลายๆคนคงเจอมาบ้างแต่ไม่กล้าที่จะนำมาเปิดเผยเหมือนน้อง

ต้มแซ่บ (ตา) ยกนิ้วให้จ๊ะ

[น้ำพริก]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบคุณตามากขึ้น ยกนิ้วให้ด้วยอีกคนจากใจจริงๆเลย นับถือคุณตามากเลยที่เปิดเผยและตรงมาก มาต่อไวๆนะคะ

[Nok HI]

นกปูเสื่อรออ่านอยูนานแล้วค่ะ แต่ไม่เปิดเผยตัว...อิอิ
ยังไงรอคุณตามาต่อไว ๆ นะคะ ขอบอกว่าคุณตาเป็นคนที่แกร่งมาก ๆ ค่ะ
มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายในชีวิตคุณตา แต่ก็ฝ่าฟันมาจนถึงวันนี้ได้เก่งจริง ๆค่ะ..

เรื่องนมที่คุณตาถาม ๆ มา อื่มมมมจะว่ายังไงดี คิดว่าน้องคงติดนมแม่ติดที่รสชาิดของนมแม่นั่นล่ะค่ะ
นกเคยเอานมแม่เนียะล่ะค่ะ ค่อย ๆ ผสมกับนมผงทีละนิด แล้วค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นให้แต่นมผงอย่างเดียวจ๊ะ
แล้วนกก็ซื้อพวกนมสำเร็จรูป พีเีดียร์ชัวร์ ไม่รู้สะกดถูกหรือเปล่า มีหลากหลายรสค่ะ แล้วลูกสาวคุณตาเิริ่มกิน
อาหารเด็กหรือยังคะ ถ้าเริ่มกินแล้วก็เน้นพวกโปรตีนมาก ๆ หน่อยช่วยเิรื่ยงน้ำหนักได้ค่ะ พวกโปรตีนไม่จำเป็นต้อง
เป็นเนื้อสัตว์นะคะ นกเน้นพวกถั่วเหลือง ไข่ จ๊ะ

[modnoi]

ลูกสาวอายุเท่าไหรแล้วค่ะ

วิธีของมดน้อย "หักดิบ"ค่ะ คือ "จะกินหรือไม่กิน ไม่กินก็อด"
ฟังดูเหมือนคุณแม่จอมโหด แต่ได้ผลค่ะภายในหนึ่งวัน กินนมได้ขวดเลย
ตอนนั้นลูกมดน้อยได้สี่เดือน เขาไม่ต่อต้านมาก ร้องบ้างแต่สงบเร็ว
ไม่แนะนำถ้าเขาอายุมากกว่านี้ เพราะเขารู้เรื่องมากแล้ว แรงต้านจะเยอะ
มันจะทรมานจิตใจเขาเกินไป

เสริมจากคุณนก อีกอย่างหัวนมแม่จะนุ่มกว่า เด็กได้ดูดและซบอกอุ่นๆไปด้วย
มันเป็นความสุขของเขา เพราะฉะนั้นต้องทดแทนตรงนี้ให้เขา อาจจะเลือกจุกนม
แบบนุ่มที่คล้ายหัวนมแม่ และเวลาให้เขาดูดนมขวด มือหนึ่งก็ถือขวดให้เขา
แล้วอีกมือก็กอดแล้วซบเขาที่อก เหมือนกำลังดูดนมแม่ มดน้อยทำแบบนี้ล่ะค่ะ