ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

โดย **pimlapas** » อาทิตย์ ม.ค. 04, 2009 1:58 am

แม่เจ้า เป็นได้ขนาดนั้นเลยเหรอ คนเรา รู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ อดีตผ่านไปแล้วนะคะต่อไป คงมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิตนะ คนเราก็เท่านี้ ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายอีกนะเนี่ย

โดย **kukik** » อาทิตย์ ม.ค. 04, 2009 7:52 am

เศร้าจังเลยค่ะแต่ก้อมานั่งรอฟังอีกคนนะคะ

โดย **Viewtalay** » อาทิตย์ ม.ค. 04, 2009 12:48 pm

เศร้าจังค่ะ เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปแล้ว

ต่อไปก็คงมีแต่เรื่องๆ ดี ๆ นะคะ

เป็นกำลังใจค่ะ

โหดร้ายมากๆเลยค่ะ ทำไมคนเราถึงทำกันได้น่ะ

เศร้าจัง มารออ่านตอนต่อไปนะคะ

มาแล้วค่ะ พอดีเมื่อวานใม่มีเวลามาเขียนให้อ่านเพราะยุ่งทั้งวันเลย ตอนนี้พอมีเวลาเลยมาจ่อหน้าคอมอีกค่ะ จะพยายามเขียนให้ได้เยอะเท่าที่จะทําได้ค่ะ จะได้อ่านกันแบบต่อเนื่องค่ะ ขอบคุณพี่แม่หนูดีที่มาคอมเม้นท์อีกรอบค่ะ ขอบคุณคุณkukik คุณViewtalay น้องปอ ปลาตากลม และ คุณapinya ที่มารออ่านค่ะ งั้นมาต่อกันเลยนะคะ
หลังจากที่มีอาการแปลกๆทุกเช้าจนพ่อกับแม่ต้องคาดคั้นว่าใปทําอะใรกะแมวที่ไหนมาถึงได้ท้อง ตาก็ตกใจซิคะ เฮ้ยเราใม่เคยนอนกะใครเลยแล้วเราจะท้องได้ใงฟะ ก็น้อยใจที่พ่อกับแม่กล่าวหาว่าเราทําตัวใม่ดีท้องใม่มีพ่อ ก็ปติเสธเสียงแข็งเลยค่ะ ว่าใม่เคยทําตัวเสื่อมเสียขนาดนั้น แม่บอกงั้นใปหาหมอที่อนามัยตรวจดูให้รู้เรื่อง พอตรวจเสร็จหมอก็บอก สี่เดือนแล้วครับยินดีด้วย จะฝากท้องเลยใหม ตาพูดใม่ออกเลยค่ะ มึนใปหมด หมาตัวไหนทําเราท้องฟะ จะว่าท้องลมก็ใม่ใช่ นึกใปนึกมาเลยถามแม่ว่า แม่จําวันที่หนูใปกรุงเทพกับเพี่อนได้ใหม แม่บอกจําได้ ก็เล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง พอแม่รู้เรื่องแล้ว ท่านแม่ลมออกหูเลยค่ะ พาตาใปหาผู้ใหญ่บ้าน จะเอาน้านันเข้าคุก เพราะแม่รู้ว่าต้องเป็นน้านันแน่ๆ พอผู้ใหญ่รู้เรื่องก็ใปตามตํารวจกะน้านันมา งานนี้เพี่อนตาพาเมียน้านันมาด้วยค่ะ เพราะเพี่อนบอกผู้ใหญ่ว่าคิดว่าโดนน้านันใส่ยานอนหลับด้วยในวันนั้น และใม่รู้ว่าน้านันจับต้องตัวเค้าหรือเปล่า งานนี้น้านันปติเสธค่ะ บอกว่าบริสุทธ์ ใม่เคยทําอะใรอย่างนั้น แต่ดูท่าทางแล้วใม่มีคนเชื่อน้านันเลย โดยเฉพาะเมียเขา งานนี้ทําอะใรใม่ได้เพราะมันผ่านใปสี่เดือนแล้ว หลักฐานก็ใม่มีแล้ว ถึงเพี่อนจะเป็นพยานให้ว่าโดนมอมยา ก็พิสูจอะใรใม่ได้แล้ว คงเอาผิดอะใรน้านันใม่ได้ แม่เลยให้น้านันดื่มนํ้าสาบาน บอกว่าถ้าผิดจริงขอให้มีอันเป็นใป น้านันทําเป็นขึงขังยอมดื่มนํ้าสาบาน สุดท้ายแม่ก็ต้องยอมความเพราะเอาผิดน้านันใม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าน้านันคือตัวการทําให้ตาท้อง สุดท้ายตาเลยต้องนํ้าตาตกที่ไว้ใจคนอย่างน้านัน มาถึงตอนนี้พ่อกับแม่ถามว่าจะเอายังใง บอกใครคงใม่มีใครเชื่อว่าตาถูกมอมยา ชาวบ้านยิ่งนินทากันดีเหลือเกิน พากันพูดว่าตาท้องใม่มีพ่อ เพราะน้านันปล่อยข่าวว่าตาท้องใม่มีพ่อแล้วมากล่าวหาว่ามันมอมยาตา เพื่อจะให้มันรับผิดชอบ (เสียดายตายังใม่รู้เรื่องเรื่องดีเอ็นเอในสมัยนั้นใม่งั้นจะใปพิสูจเอามันเข้าคุกหัวโตเลย)สุดท้ายตาต้องใปทําแท้ง เพราะคิดว่ายังเด็กมากแล้วเพราะแค้นน้านันที่ทํากันได้โดยลืมคิดใปว่าเด็กในท้องก็เลือดเนื้อของเราครึ่งนึง แต่ในตอนนั้นเพราะความแค้นก็บอกแม่ว่าใม่อยากเก็บเลือดชั่วๆไว้ แม่บอกตามใจ และพาใปทําแท้งกับหมอตําแยอีกหมู่บ้านหนึ่ง

แต่อาจจะเป็นเพราะกรรมมันตามทันแบบเรือด่วนหรือเพราะตาท้องได้สี่เดือนแล้วเด็กเป็นตัวมีแขนมีขาแล้ว ทําให้ใม่แท้งง่ายๆ จําได้ว่ายายจะคลึงท้องตาทุกคืนเพื่อที่จะให้ตาแท้ง สุดท้ายหมอตําแยก็ให้ยามาอีกขวดพร้อมบอกว่า เด็กตัวใหญ่แล้วนะ อันตรายมากเพราะอาจทําให้ตาเสียเลือดมาก อาจตายได้ จนในที่สุดก็แท้งค่ะ ตาเห็นเด็กหลุดออกมาแล้วก็เสียใจมาก เพราะเด็กเป็นตัวสมบูณร์แล้วเป็นผู้ชายด้วย แต่มีปัญหาค่ะ รกใม่หลุดออกมาค่ะ มันคาอยู่ข้างใน ตาร้องครวญครางมากๆ เพราะมันเจ็บยิ่งกว่าตอนจะคลอดเด็กอีก แม่ใปตามหมอตําแยมา หมอตําแยก็จนใจเอาออกใม่ได้ ใปตามหมอที่อนามัยมา เค้าก็มาแบบเสียใม่ได้ มองตาด้วยสายตาดูถูกประมารณว่าเชื่อข่าวที่คนเค้าพูดกัน สุดท้ายแม่ก็ต้องยอมพาตาขึ้นรถใปโรงพยาบาลในตัวเมือง เพราะหมออนามัยบอกว่ารกคาเอาออกใม่ได้ เอาไว้ตาอาจจะตายได้ พอถึงโรงพยาบาลแม่ก็อธิบายกับหมอค่ะ ว่าทําแท้งมา เท่านั้นแหละค่ะ เค้าใม่ถามและใม่ฟังเหตุผลเลยว่าทําใมเราทําแท้ง (เค้าจะโกรธคนทําแท้งมากค่ะในสมัยนั้นถึงแม้เราจะถูกข่มขืนแต่ถ้าเราทําแท้งเค้าก็คิดว่าเราใม่มีสิทธิที่จะทําแท้งได้)พอพยาบาลพาตาใปนอนเตียงเพื่อตรวจดู(เรียกว่าลากจะถูกกว่าค่ะ)เค้าก็พูดกับเพี่อนพยาบาลด้วยกันว่า สงสัยใปมั่วแล้วท้องใม่มีพ่อหล่ะซิถึงเอาเด็กออก พอเค้าพูดถึงตรงนั้นตาก็อธิบายกับเค้าทั้งนํ้าตาว่า ใม่ค่ะหนูใม่ได้มั่ว แต่เค้าบอกใม่ต้องมาแก้ตัวเลย เห็นพูดอย่างงี้ทุกคน เค้าพูดใปขูดมดลูกใปแต่เค้าทําด้วยอารมท์โกรธค่ะ เค้าขูดแบบจะฆ่าตาเลยทีเดียว เจ็บแทบขาดใจเลยค่ะ ตาร้องโหยหวนลั่นโรงพยาบาลเลยที่เดียว ถึงขนาดใหว้เค้าปลกๆว่า หนูเจ็บใจจะขาดแล้วค่ะ อย่าทรมารณหนูอีกเลย สุดท้ายพอพยาบาลระบายความโกรธกับตาเสร็จแล้ว เค้าก็ลากตามาส่งให้แม่ข้างนอก แล้วพูดห้วนๆว่าใปเอายาแก้อักเสบใปกินซะ แล้วก็สะบัดก้นจากใป

ตาพักฟื้นอยู่นานเหมือนกันค่ะกว่าจะหายดี แต่ก็ใม่วายโดนชาวบ้านนินทาทุกวันจนเบื่อเลยตัดสินใจใปทํางานที่กรุงเทพ ได้งานเย็บผ้าค่ะ ทําใปทํามา มีหนุ่มสุรินทร์มาจีบ สมมุติว่าชื่อหวานแล้วกันนะคะ คบกันได้ปีกว่า พี่หวานก็ชวนตาใปเช่าห้องอยู่ด้วยกันพร้อมสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะให้แม่ใปสู่ขอ ตาเลยยอมใปอยู่ด้วย แต่โอ้แม่เจ้า ยอมรับว่า ตัดสินใจผิดค่ะ ตอนจีบกับปีแรก พี่หวานปกปิดนิสัยได้แนบเนียนมาก เป็นสุภาพบรุษมาก พูดเพราะ ชี้นกเป็นนก ชี้ใม้เป็นใม้ แต่พอได้เราแล้วหรือคะ โห หน้ามือเป็นหลังเท้าเลยค่ะ ยังใงหรือคะ ตาจะมาเขียนให้อ่านใหม่ค่ะ ตอนนี้ขอใปดูลูกๆก่อนค่ะ

โดย **greenfrog** » จันทร์ ม.ค. 05, 2009 5:43 pm

มาต่อเร็วๆนะคะคุณตา

มาเป็นกำลังใจให้พี่ตานะคะ ไม่เป็นไรค่ะ ที่แล้วก้อให้แล้วกันไป
ณ ตอนนี้พี่ตามีความสุขกับครอบครัว มีลูกที่น่ารัก ละก้อมีสามีที่รักพี่ตาก้อพอแล้วเน้อ
ส่วนอดีตยังไงมันก้อเป็นได้แค่ อ ดี ต

ฟ้าหลังฝนในวันหน้า.....
รู้ไหมว่างดงามแค่ไหน
ยอมช้ำวันนี้แล้ววันหน้าคงภูมิใจ
เมื่อหันหลับมามองใหม่
พบเพียงเศษความหวั่นไหวของวันวาน

สู้ สู้ ค่ะ ^_^

โดย **meawmark** » อังคาร ม.ค. 06, 2009 1:48 am

รออ่านเหมือนกันค่ะ

โดย **Hommy** » อังคาร ม.ค. 06, 2009 2:01 am

มาเป็นกำลังใจค่ะ

อดิต ก็ปล่อยให้เป็น เรื่อวราวของอดิต
เก็บส่วนทีดีเอาไว้ในความทรงจำนะคะ

สวัสดีอีกครั้งค่ะทุกๆคน ลูกหลับแล้วก็มานั่งจ่อคอมต่อค่ะ ขอบคุณกําลังใจจากน้องปอ.ปลาตากลม คุณmeawmark และคุณHommyค่ะ จะว่าใปเรื่องอดีตที่ผ่านมานั้นตาทําใจได้ตั้งนานแล้วค่ะ ที่มาเขียนให้อ่านกันก็แค่อยากเล่าเรื่องเกี่ยวกับอดีตที่มันผ่านใปแล้วให้อ่านกันแค่นั้นเอง ตาอโหสิกรรมให้กับทุกคนที่เคยทําอะใรใม่ดีกับตาไว้หมดแล้วหล่ะค่ะ ตาถือว่าอาจเป็นเพราะเคยทํากรรมร่วมกันมาในชาติก่อน ชาตินี้เลยต้องมาเจอกันอีก อ่านแล้วก็ขอให้อย่าเครียดกันเลยนะคะ ขอให้ถือซะว่าอ่านนิยายนํ้าเน่าเรื่องนึงที่สุดท้ายมันก็ต้องจบแบบแฮปปี้แอนดิ้งจนได้แหละค่ะ ว่าแล้วก็มาต่อกันเลยนะคะ
หลังจากตกลงปลงใจย้ายใปอยู่กับพี่ปากหวานได้แค่สี่ห้าเดือน(พี่หวาน)ที่ตอนนี้ใม่หวานสมชื่อแล้ว ยังใงหรือคะ จะว่าใปแล้วเหมือนกับได้แฟนแบบเขาทรายเลยค่ะ(นักมวยชื่อดังในสมัยนั้น)ผิดแต่ว่าเขาทรายเขาเตะกระสอบทราย แต่ใอ้พี่หวานมันเล่นเตะตาเช้าเย็นเหมือนเตะกระสอบทรายยังใงยังงั้นเลยค่ะ ใม่รู้คุณท่านผิดสําแดงอะใรเหมือนกัน โมโหง่าย อะใรก็ตบ พูดนิดก็ถีบ ตางี้ทําตัวใม่ถูกเลยค่ะ สุดท้ายตาก็ถึงบางอ้อค่ะ ว่าทําใมผู้ชายคนเนี่ยมันอารมท์ร้ายนัก เค้าชอบเล่นการพนันค่ะ ใพ่ สนุกเกอร์ อบายมุกทุกอย่างท่านเอาหมดค่ะ ทํางานมาได้เท่าใหร่ก็เอาใปเล่นหมด วันไหนตาเงินเดือนออกตาต้องซ่อนไว้ค่ะหรือต้องรีบส่งให้แม่ แล้วเก็บไว้ส่วนหนึ่ง ที่ต้องเหลือเก็บไว้บ้าง เพราะใอ้พี่หวานมันจะเค้นคอตาเอาส่วนนั้นใปเล่นซิคะ ถ้าตาใม่ให้มัน มันก็ซ้อมตาซะน่วมใปทั้งตัวเลยค่ะ ถ้าตาบอกว่าส่งใปให้แม่หมดแล้ว นั้นแหละยิ่งโดนหนักค่ะ แต่ก๋ใม่รู้ว่าทําใมถึงยอมทนอยู่กับพี่หวานได้ อาจเป็นเพราะเวลาที่พี่หวานเขาเล่นได้เงินมา เขาก็จะเอามาให้ตาเก็บค่ะ แล้วคุณท่านจะปากหวานมากพูดถึงแต่เรื่องเก็บเงินแต่งงานให้ตาเคลิ้มตามซะทุกครั้งจนตาใปไหนใม่รอด แล้วอยู่มาวันนึงตาก็ผิดพลาดอีกรอบจนได้เพราะมารู้ตัวว่า ประจําเดือนตาขาดใปสามเดือนแล้ว แต่คราวนี้ตารู้แน่ชัดค่ะว่าแมวตัวไหนทําตาท้อง ตาตัดสินใจจะเอาเด็กไว้ พอบอกพี่หวาน เขาก็ใม่แสดงอาการอะใร พยักหน้าแล้วก็บอกว่าจะใปบ่อนต่อ ตาได้แต่ส่ายหน้าก็ได้แต่หวังว่าถ้าเขาได้เห็นหน้าลูก เขาอาจจะเปลี่ยนนิสัยก็ได้ ที่ไหนได้หล่ะคะ จากที่อะใรๆมันก็แย่ๆอยู่แล้วพอตาท้องเริ่มใหญ่ขึ้นอะใรๆมันก็ยิ่งแย่กว่าเก่า พี่หวานยิ่งเล่นหนักกว่าเก่า ห้องก็ใม่กลับ บางทีหายใปสองสามวันถึงจะเห็นหน้า งานก็ใม่ยอมใปทําจนเค้าจะใล่ออกอยู่แล้ว งานนี้พี่หวานเราดีกว่าเก่าค่ะ อะใรหรือคะ เขาใปติดผู้หญิงค่ะ

ตารู้เพราะพี่หวานบอกเองค่ะ เขาบอกว่าตาท้องแล้วเหมือนอึ่งอ่างพองลม เห็นแล้วใม่มีอารมท์ สู้ผู้หญิงใหม่เขาก็ใม่ได้ เซ็กซี่มากๆแล้วมีการมาบอกว่า ผู้หญิงคนนี้นะเขาชอบมาก คืนนึงมีเซ็กกันหลายรอบ ใม่ได้หลับได้นอน ผู้หญิงอะใรใม่รู้เก่งจริงๆ พอตารู้ตาก็ร้องให้ซิคะ แล้วก็มีหยิกข่วนเค้าใป เท่านั้นแหละค่ะ พี่หวานของขึ้นค่ะ ตบตาใม่ยั้งมือเลยแถมต่อยเบ้าตาของตาซะเห็นดาวระยิบระยับเลยค่ะ ดีทีเขาใม่เตะท้องตา ใม่งั้นคงแท้งอีกรอบแน่ พอตบตีสมใจก็เดินหนีใปพร้อมพูดว่า กูใปนอนกับอีกะมด(ชื่อแฟนเค้าค่ะ)ดีกว่า อยู่กับมึงแล้วสมเพชหว่ะ เช้ามาตาหอบหน้าตาเขียวชํ้ากลับบ้านที่ศรีสะเกษค่ะ ใปถึงบ้านแม่ใม่ว่าอะใรซักคํา ท่านมาประคบหน้าให้แล้วบอกว่า จะพาพ่อใปหาแม่พี่หวานที่สุรินท์วันนี้แล้วจะคุยกันให้รู้เรื่องว่าจะเอายังใง พอตกบ่ายพ่อกับแม่คุยกับพ่อแม่พี่หวานแล้วตกลงกันว่าจะให้พี่หวานแต่งงานให้ตา เพราะพี่หวานสัญญากับพ่อแม่ตาเป็นปีแล้วว่าจะใปสู่ขอ และเป็นเพราะแม่พี่หวานท่านเห็นแก่หลานในท้องด้วย พอพี่หวานรู้เรื่องก็ฮึดฮัดโหญ่เลยค่ะ แต่ขัดพ่อเค้าใม่ได้ เลยต้องจําใจแต่งกับตา เดือนต่อมาก็ถึงวันแต่ง จําได้ว่าวันแต่งงานพี่หวานนั่งข้างๆตาอย่างเสียใม่ได้(แต่งตอนท้องได้เจ็ดเดือนค่ะ) พอได้เวลาส่งตัวเข้าหอเท่านั้นแหละ พี่หวานรอจนพ่อกับแม่เค้าเดินทางกลับสุรินท์ก่อน คุณชายรีบใปสถานีขนส่งซื้อตั่วกลับกรุงเทพคืนนั้นเลยค่ะ ก่อนใปก็ยังใม่วายตบลาอีกฉาดแล้วบอกว่า ตัวและหัวใจกูใม่ได้อยู่กับมึงโว้ย มึงกอดชุดแต่งงานนอนใปคนเดียวเถอะ กูใปอยู่กับอีกะมดของกูสบายใจกว่า ถึงตอนนั้นตาก็พูดใม่ออกแล้วค่ะ คิดว่าพอกันที ตาคงเปลี่ยนคนอย่างนี้ใม่ได้ คงต้องปล่อยเค้าใป ตาตัดสินใจอยู่บ้านนอกค่ะ พี่หวานก็พาแฟนใหม่เค้ามาอยู่ห้องโดยที่พ่อแม่เค้าใม่รู้ เวลาผ่านใปจนตาคลอดลูกค่ะ ยังดีที่มีแม่พี่หวานใปด้วย แกรักหลานค่ะ ก็ลูกชายที่เห็นในรูปข้างล่างแหละค่ะ แต่ใม่เคยมีวี่แววพี่หวานมาเยี่ยมลูกเลยค่ะ ตาคิดได้ค่ะ ตัดกันขาดเลย ใม่เอาคืนค่ะ คนอะใรใจดํา หมามันยังรักลูกมันเลย แต่กับพี่หวานเค้ารู้ว่าตาคลอดแล้วก็ยังใม่สนใจค่ะ แต่พอลูกชายตาได้ห้าเดือนหรือคะ มาขอคืนดีค่ะ ตาว่าใงหรือคะ แล้วจะมาต่อให้วันหลังค่ะ วันนี้ขอตัวใปนอนก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ

โดย **momo** » พุธ ม.ค. 07, 2009 2:22 pm

รออ่านอยู่นะคะ

อดีตที่ใม่อาจลืมเลือน

ผู้ใช้งานขณะนี้