ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

เริ่มเรื่องเลยนะคะ ตาเกิดที่หมู่บ้านเล็กๆชื่อบ้านบิงค่ะ อยู่ที่อําเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษค่ะ เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วธรรมชาติยังบริสุทธ์มากๆค่ะ จําได้ว่าทุกๆเช้าตาจะตื่นแต่เช้ามากๆ มาใส่บาตรรกับยายทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน แล้วตอนเช้าๆเนี่ยชาวนาเค้าจะไปทํานากันใช่ไหมคะ เค้าก็จะจูงวัวจูงควายผ่านหน้าบ้านทุกวันค่ะ บางคนก็เพิ่งกลับมาจากหาปลาเพื่อเอามาทําอาหาร แล้วบ้านตาเนี่ยจะอยู่ติดถนนค่ะ ถ้าใครมีปลามาขายเค้าก็จะเอาปลาร้อยเป็นพวงแล้วก็หิ้วตระกร้ามาขาย พวงละยี่สิบบาทค่ะในสมัยนั้น แต่จําได้ว่าตาจะได้กินปลาก็เฉพาะเวลาพ่อไปหาปลามาได้จากนาเท่านั้น เราใม่ค่อยได้ซื้ออะไรจากใครเค้าหรอกค่ะ เพราะครอบครัวตาเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วนั้นถือว่าฐานะเราจนมากๆ บางทีเงินสักบาทยังใม่มีติดบ้านเลย แต่อาศัยว่าพ่อกับแม่ท่านเป็นคนขยัน และเราก็ดีหน่อยที่เรามีที่นาที่เป็นมรดกดกทอดมาจากยายค่ะ พ่อกับแม่เลยได้มีที่นาทําพอได้ข้าวกิน พอได้ขายซื้อของใช้ที่จําเป็นในบ้านได้บ้างในบางครั้ง

แต่ชีวิตในวัยเด็กนั้นถือว่าตาเป็นเด็กที่แก่นมากๆ แล้วก็ซนมาก โดนพ่อกับแม่บ่นตลอดเลยค่ะ โดนตีก็บ่อย แต่ก็ใม่หลาบไม่จําค่ะ นิสัยอย่างหนึ่งคือชอบปีนต้นไม้มากๆค่ะ จะปีนต้นไม้เป็นอาชีพเลยก็ว่าได้ ตาหาเงินใช้เองตั้งแต่เด็กค่ะ จากอะไรรู้ใหมคะ รับจ้างปีนค่ะ อ่านใม่ผิดหรอกค่ะ ตารับจ้างปีนต้นไม้ค่ะ ปีนดะไปหมด แล้วแต่เค้าจะจ้างค่ะ ตอนนั้นยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ตาก็อายุประมารณหกถึงเจ็ดขวบได้ค่ะ เค้าก็จะให้ค่าจ้างตามแต่ว่าเค้าจะให้ปีนต้นอะไร สมมุติว่าเค้าให้ตาปีนขึ้นไปเก็บมะไฟลงมาให้เค้า เค้าก็จะให้ตระกร้าละสองบาทค่ะ ตอนนั้นได้แค่นั้นก็ดีใจจะแย่แล้วค่ะ ปีนขึ้นไปถ้าต้นมะไฟใม่มีมดแดงก็ดีไป แต่ถ้าต้นไหนมีมดแดงละก็เป็นได้นํ้าหูนํ้าตาใหลเลยค่ะกว่าจะได้เงินเค้า ได้เงินมาก็เอาไปให้ยายเอาไว้ซื้อชูรส นํ้าปลาค่ะ หน้าไหนเค้าปอกต้นปอก็ไปรับจ้างเค้าปอกต้นปอ หน้าไหนมีพริกก็ไปรับจ้างเค้าเก็บพริก แต่จะรับจ้างทุกอย่างเฉพาะตอนเช้ากะตอนเย็น ก่อนและหลังจากไปโรงเรียนเท่านั้นนะคะ อ๋อ.. วันเสาร์กะวันอาทิตย์ก็ใม่ค่อยได้วี่งเล่นเหมือนเด็กคนอื่นเค้าหรอกค่ะ เพราะถ้าเป็นหน้าทํานาตาก็จะไปช่วยพ่อกับแม่ดํานาทั้งวัน จะหลังแข็งได้ที่เลยทีเดียวค่ะ อุ๊ย.. วันนี้เล่าแค่นี้ก่อนนะคะพอดีลูกตื่น เดี่ยวขอตัวไปให้นมลูกก่อนนะคะ ยังมีเรื่องจะเขียนให้อ่านอีกยาวค่ะ หวังว่าคงใม่เบื่อกันก่อนนะคะ ตอนนี้ขอไปทําหน้าที่คุณแม่ก่อนค่ะ

<span style='color:blue'>ขอมานั่งรอฟังก่อนใครล่ะกันนะคะ รีบๆมานะคะพี่ตา เดี๋ยวปอ.ปลานั่งรอ ^_^

</span>

ขอบใจน้องปอ ปลา มากๆนะคะที่อุตส่าห์มารออ่านค่ะ

ต่อกันเลยนะคะ จะว่าไปสมัยเด็กๆถ้าจะให้เล่าละเอียดมากทุกคนคงเบื่อแย่ งั้นเอาแบบรวบรัดแล้วกันนะคะ อย่างว่าแหละค่ะสมัยเด็กที่บ้านฐานะไม่ค่อยดีค่ะ ยังจําได้ว่าแม่เคยเอาแตงโมที่ปลูกไว้หลังบ้านมาทํายําแตงโมกินกับข้าวกัน เพราะไม่มีอะไรจะทํากับข้าว หมู เนื้อ ใก่ ไม่ต้องพูดถึงค่ะ นานทีปีหนถึงจะได้กินกัน เพราะไม่มีตังค์ซื้อกินเหมือนใครเค้า เสื้อผ้าที่จะใส่ก็ได้จากคนแถวบ้าน เค้าสงสารเลยให้มาใส่บ้าง ชุดนักเรียนก็มีอยู่ชุดเดียวที่พอใส่ได้นอกนั้นก็ของเก่าที่เค้าให้มาทั้งนั้น บางทีก็ต้องใส่ชุดนักเรียนที่แสนจะใหญ่และรุ่มร่ามเกินตัว จนกลายเป็นตัวตลกของเพี่อนๆไปเลย เรื่องที่จําได้แม่นที่สุดก็ไม่พ้นตอนที่อยากฟันขาวค่ะ เลยเอาขี้เถ้ามาขัดฟันใหญ่เลย ผลเหรอคะ ขี้เถ้าติดฟันกินอะไรไม่ค่อยจะรู้รสไปหลายวันเลยค่ะ พอจบประถมหกก็ไม่มีทางได้เรียนต่อมัธยมเหมือนเพี่อนๆเค้าหรอกค่ะ เพราะแม่ไม่มีเงินส่งเรียนค่ะ พอดีน้าเค้าบอกจะพาไปทํางานที่กรุงเทพด้วยเลยได้มาทํางานเป็นเฮ้าส์คีบเปอร์ หรือคนใช้เค้านั้นแหละค่ะ ตอนนั้นอายุเพิ่งจะสิบสองขวบแต่ต้องทํางานบ้านให้เค้าทุกอย่าง ตื่นแต่ตี่สี่ทําอาหารเช้าให้เค้า เสร็จแล้วก็ล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า (ซักมือค่ะ) ทําทุกอย่างค่ะ โดยเฉพาะตอนถูบ้านเนี่ยบ้านเค้าเป็นแบบตึกสี่ชั้นค่ะ ไอ้เราก็ต้องลากถังกะผ้าขี้รี้วถูมันตั้งแต่ชั้นแรกยันชั้นสี่ มันส์จนหอบแฮ่กๆไปเลยล่ะค่ะ แถมต้องถูทุกวันด้วยนะคะ ไม่งั้นคุณนายเค้าไม่สบอารมณ์ค่ะ แต่พอถึงเวลาเราจะกินข้าวมั่ง กับข้าวเหรอคะ ไข่ค่ะ ทุกมื้อ เค้าไม่ยอมให้กับข้าวอย่างอื่นเลย คงกลัวเรากินดีกว่าเค้ามั้ง ก็ต้องทนกินค่ะ ดีกว่าไม่มีอะไรกินเลย

เงินเดือนออกเดือนแรกหกร้อยบาทค่ะ โห จําได้ว่าดีใจมากๆเลย รีบส่งไปให้แม่ทุกบาททุกสตางค์ ไม่ได้เก็บใช้เองเลย แต่อาศัยว่าบ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ เลยไม่ลําบากเท่าไหร่ ทนกินแต่ไข่ไปว่างั้นเถอะค่ะ สุดท้ายน้าทนเห็นเค้าโขกสับหลานตัวเองไม่ได้เลยพาไปทํางานที่อื่น งานที่สองเย็บผ้าในโรงงานค่ะ พอดีเค้าสอนให้ถ้าเราเย็บไม่เป็น เลยได้กลายเป็นสาวฉันทนา (เรียกถูกใหมเนี่ย) ได้อยู่สองปี พอได้งานดีเงินก็ค่อยดีกว่าแต่ก่อนหน่อย เงินเดือนสามพันค่ะ พอดีพักอยู่กะน้าเลยพอมีเงินเหลือมั่ง หลังจากหักค่าข้าวค่านํ้าแล้วก็ยังพอมีส่งแม่เยอะกว่าตอนทํางานบ้านก็ถือว่าดีมากแล้ว แต่อย่างว่านะคะ ดวงคนเราจะเจออะไรมันก็ต้องเจอ ตอนนั้นตาอายุสิบสี่ย่างสิบห้าค่ะ พอได้ทานอาหารดีๆ จากทีผอมแกร็นก็เริ่มแตกเนื้อสาว งานนี้มีหนุ่มมาจีบค่ะ ตาก็ปลื้มซิคะ แหมมีหนุ่มมาจีบครั้งแรก ก็แอบไปฝันหลายวันเลย พอน้ารู้เค้าก็เตือนว่าระวังนะ

เค้าจะมาหลอกเจาะไข่แดง เราก็ไม่เข้าใจ น้าก็บอกมันจะมาหลอกฟันนั้นแหละ เราก็ไม่ค่อยจะเชื่อน้าค่ะ แต่ตาก็คิดนะคะว่าเราจะยอมนอนกับคนที่เราแต่งงานด้วยเท่านั้น ในเวลานั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก โถ ก็เด็กกันทั้งคู่ มันจะเกิดอะไรได้ล่ะคะ หนุ่มนั้นก็แค่สิบหกเอง เลยไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่น้าบอกเกิดขิ้น แต่แล้ววันที่ตาตัดสินใจผิดผลาดอย่างไม่มีวันให้อภัยก็มาถึง หลังจากเป็นสาวฉันทนาได้สองปี เพี่อนก็ชวนมาทํางานแม่บ้านให้กับบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งแถวรัชดาภิเษก เค้ามีชุดทํางานให้ใส่ค่ะ มีสวัสดิการดีมาก แถมเงินเดือนก็ตั้งห้าพัน เห็นว่าดีเลยตามเพี่อนมา น้าก็ไม่อยากให้มาแต่ขัดไม่ได้ ก็มาเช่าบ้านอย่กับเพี่อนสามคน งานนี้ก็เหมือนนกน้อยหลุดจากกรงซิคะ ไม่มีน้าคอยคุมเหมือนแต่ก่อน อยากจะทําอะไรก็ทํา อยากไปไหนก็ไป เริ่มไปเที่ยวกลางคืนกับเพี่อน (เค้ายังไม่เข้มงวดเรื่องอายุเท่าไหร่ในตอนนั้น) เรื่มมีเพี่อนผู้ชายมาติดพัน

และแล้ววันที่อยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขเพื่อไม่ให้มันเกิดขึ้นก็มาถึง วันนั้นจําได้ว่าเพี่อนทั้งสองคนไปเที่ยวกัน เราก็นอนอยู่คนเดียว แล้วจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูเราก็ไปแง้มดู ก็เห็นว่าเป็นเพี่อนผู้ชายที่ทํางานด้วยกันนั้นเอง ก็ถามว่ามีอะไรเหรอ เค้าก็บอกว่าขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย ตาก็บอกดึกแล้วนะ เค้าก็บอกคุยแป็บเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้ว สุดท้ายตาเห็นว่าทํางานที่เดียวกันคงไม่มีอะไรเลยให้เค้าเข้ามา พอเข้ามาปุ็ปมันไม่พูดพล่ามทําเพลงเลยค่ะ มันต่อยที่ท้องตาจนจุกเลยค่ะ แล้วอะไรจะเกิดขึ้นตาจะมาต่อให้วันหลังค่ะ วันนี้ตาต้องไปข้างนอกก่อนค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะทุกๆคน

พี่ตามาเล่าต่อนะคะ แอมป์รอฟังอยุ่
หมู่บ้านพี่ตาและวิถีชีวิตของคนในหมู่บ้านที่พี่ตาอยู่ตอนเด็กคล้ายๆกับที่บ้านยายแอมป์เลย อ่านดูแล้วมองเห็นภาพค่ะ แอมป์เป็นเด็กในเมืองแต่ว่าตอนเด็กๆ ทุกปิดเทอมแม่จะเอาไปปล่อยไว้ที่บ้านยาย ซึ่งก็เป็นชนบท เค้าก้พากินของป่าๆ น้ำพริกผัก กุ้ง หอย ปู ปลา ทุกวันนี้ก็เลยกินเป็นหมดเลยค่ะ ด้วยความที่ไปอยู่บ้านยายทุกปี ปีละ สองสามเดือน ทำใ้ห้ผูกพันธ์กับที่นั่น และทำให้แอมป์ชอบบรรยากาศแบบลูกทุ่งๆ และชอบกินอาหารแซ๊บๆมาก จนเพื่อนแซว "หน้าตาหมวยๆ ทำไมกินของบ้านนอกจังวะ" ไม่สนอะ ก็มันแซ่บบบ กลับไปเมืองไทยปีที่แล้วก็ได้ไปเยี่ยมบ้านยาย หลังจากที่ไม่ได้ไปอีกเลย ตั้งแต่เรียนมัธยม ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด คนในชนบทมาทำงานในเมืองมากขึ้น ไปไหนก็เจอแต่คนแก่ แม่น้ำมูลที่เคยลงเล่น เค้าก็สร้างสพานคร่อม มีแต่เศษขยะจากการก่อสร้าง ตอนนี้แอมป์อายุ 24 ปีแล้ว บรรยากาศดีๆ ที่พูดถึงก็ประมาณ 14 ปีที่แล้วได้ค่ะ คิดถึงเหมือนกัน เป็นความทรงจำสีจางๆๆๆๆๆ

ต้มแซ่บค่ะ เขียน: เค้าจะมาหลอกเจาะไข่แดง เราก็ใม่เข้าใจ น้าก็บอกมันจะมาหลอกฟันนั้นแหละ เราก็ใม่ค่อยจะเชื่อน้าค่ะ แต่ตาก็คิดนะคะ ว่าเราจะยอมนอนกับคนที่เราแต่งงานด้วยเท่านั้น ในเวลานั้นก็ใม่ได้คิดอะใรมาก โถ ก็เด็กกันทั้งคู่มันจะเกิดอะใรได้หล่ะคะ หนุ่มนั้นก็แค่สิบหกเอง เลยใม่มีอะใรน่ากลัวอย่างที่น้าบอกเกิดขิ้น แต่แล้ววันที่ตาตัดสินใจผิดผลาดอย่างใม่มีวันให้อภัยก็มาถึง หลังจากเป็นสาวฉันทนาได้สองปี เพี่อนก็ชวนมาทํางานแม่บ้านให้กับบริษัทโหญ่แห่งหนึ่งแถวรัชดาภิเศก เค้ามีชุดทํางานให้ใส่ค่ะ มีสวัสดิการดีมาก แถมเงินเดือนก็ตั้งห้าพัน เห็นว่าดีเลยตามเพี่อนมา น้าก็ใม่อยากให้มาแต่ขัดใม่ได้ ก็มาเช่าบ้านอย่กับเพี่อนสามคน งานนี้ก็เหมือนนกน้อยหลุดจากกรงซิคะ ใม่มีน้าคอยคุมเหมือนแต่ก่อนอยากจะทําอะใรก็ทําอยากใปไหนก็ใป เริ่มใปเที่ยวกลางคืนกับเพี่อน(เค้ายังใม่เข้มงวดเรื่องอายุเท่าใหร่ในตอนนั้น)เรื่มมีเพี่อนผู้ชายมาติดพัน และแล้ววันที่อยากจะย้อนเวลากลับใปแก้ใขเพื่อใม่ให้มันเกิดขึ้นก็มาถึง วันนั้นจําได้ว่าเพี่อนทั้งสองคนใปเที่ยวกันเราก็นอนอยู่คนเดียว แล้วจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู เราก็ใปแง้มดู ก็เห็นว่าเป็นเพี่อนผู้ชายที่ทํางานด้วยกันนั้นเอง ก็ถามว่ามีอะใรเหรอเค้าก็บอกว่าขอเข้าใปคุยด้วยหน่อย ตาก็บอกดึกแล้วนะ เค้าก็บอกคุยแป็ปเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้ว สุดท้ายตาเห็นว่าทํางานที่เดียวกันคงใม่มีอะใรเลยให้เค้าเข้ามา พอเข้ามาปุ็ปมันใม่พูดพล่ามทําเพลงเลยค่ะ มันต่อยที่ท้องตา จนจุกเลยค่ะ แล้วอะใรจะเกิดขึ้นตาจะมาต่อให้วันหลังค่ะวันนี้ตาต้องใปข้างนอกก่อนค่ะ สุขสันท์วันปีใหม่ค่ะทุกๆคน

โพสหลังพี่ตาไปนิดเดียว ตอนแรกนึกว่าอดีตที่ไม่ลืมเรือนเป็นเรื่องราวในวัยเด็กของพี่ตา เพิ่งได้มาอ่านอันล่าสุดนี้เศร้าเลยค่ะ

โดย **pimlapas** » พฤหัสฯ. ม.ค. 01, 2009 3:33 am

ปูเสื่อรอเช่นกันค่ะ เอาใจช่วยให้แคล้วคลาดนะคะ กับเรื่องที่จะเล่าต่อไป

ขอบใจน้องแอม กับ ขอบคุณพี่แม่หนูดีค่ะ ที่มารออ่าน พอดีตาต้องใปต่างเมืองสองสามวันค่ะ(ใปบ้านแม่สามีค่ะ)แล้วอีกสามวันตาจะมาเขียนให้อ่านอีกค่ะพอดีบ้านแม่สามีใม่มีแป้นใทยค่ะ

<span style='color:blue'>หวัดดีค่ะพี่ตา วันนี้ปอปลาแวะเข้ามาให้พรปีใหม่พี่ตา
ขอให้พี่ตาและครอบครัวจงมีแต่ความสุข คิดสิ่งใด
ก้อขอให้สมความปรารถนานะคะ
สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ แต่ก้อยังไม่ลืมที่จะรอฟังเรื่องเล่าตอนต่อไปอยู่นะคะ</span>

โดย **Hommy** » ศุกร์ ม.ค. 02, 2009 2:11 am

มารออ่านค่ะ

กลับมาแล้วค่ะ พอลูกนอนปุ๊บก็รีบมาเขียนเลยค่ะ ไม่งั้นไม่ค่อยมีเวลาได้มาเขียนอะไรเยอะๆได้ แต่ก็พยายามจะมาเขียนให้อ่านเรี่อยๆจนจบค่ะ คงไม่เบื่อกันก่อนนะคะ ขอบใจน้องปอ ปลาสําหรับคําอวยพรค่ะ ขอให้พรนั้นเกิดแก่น้องปอ ปลาเช่นกันค่ะ ขอบคุณคุณหอมที่มารออ่านค่ะ งั้นมาต่อเลยนะคะ

หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นมันต่อยตา ตาก็จุกแอ๊กๆเลยค่ะ ร้องไม่ออก มันก็เริ่มกระชากชุดนอนตาออก เม็ดกระดุมปลิวว่อนเลยค่ะ แต่พอมันกำลังจะถอดกางเกงนอนตาออก เดชะบุญที่เพี่อนตาสองคนกลับมาพอดีค่ะ ตาได้ยินเสียงเพี่อนเค้าพยายามเปิดประตูค่ะ พอดีล็อคมันจะเป็นแบบล็อคจากข้างในค่ะ ถ้ามีกุญแจไขก็จะเปิดได้ค่ะ พอมันได้ยินเสียงเพี่อนมามันกระโจนหนีลงจากหน้าต่างเลยค่ะ ดีนะที่เราอยู่กันชั้นสอง มันเลยไม่คอหักตาย (ตายังเสียดายเลยค่ะ รู้งี้อยู่ซะชั้นสิบก็ดีมันจะได้คอหักตายซะ พูดแล้วมันแค้นค่ะ) พอเพี่อนเข้าห้องมาได้มันเห็นตานอนจุกอยู่ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยมันก็ถาม เฮ้ย.. ไปฟัดกะใครมาฟะ ตาก็อยากจะด่ามันใจจะขาดแต่ด่าไม่ออกค่ะ ได้แต่พยายามกัดฟันลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่างมองหาไอ้ตัวการว่ามันไปไหนแล้ว จะได้ให้เพี่อนไปบอกยามไปลากตัวมันมา แต่ไม่มีวี่แววว่าจะเห็นมัน เลยเดินไปกอดเพี่อนร้องให้ พอตาหายจุกก็เล่าเรื่องราวให้เพี่อนฟัง พอมันได้ฟังที่ตาเล่าเท่านั้นแหละค่ะ มันโกรธเป็นฟืนเป็นใฟ จะไปลากตัวไอ้นั่นไปให้ตํารวจ (ขอโทษนะคะที่ใช้คําไม่สุภาพ) เพราะเพี่อนเค้ารู้ว่าไอ้นั่นมันพักอยู่ไหน

แต่เพี่อนอีกคนบอกว่าไปเอาตํารวจไปลากตัวมันดีกว่า ตาเลยแต่งตัวแล้วไปแจ้งความระหว่างที่แจ้งความอยู่ตํารวจสองนายก็ไปจับไอ้ตัวแสบค่ะ ตารอที่สถานีตํารวจได้ไม่นาน ตํารวจสองนายก็กลับมาบอกว่ามันเก็บเสื้อผ้าหนีไปแล้ว ตํารวจบอกว่าจะพยายามตามตัวมันให้ได้พร้อมปลอบใจเราที่รอดตัวมาได้หวุดหวิด ตั้งแตวันนั้นมาตาก็ไม่ได้ข่าวจากตํารวจเลยว่าจับมันได้ใหม แต่เพราะเราย้ายห้องไปอยู่แถวสุขุมวิทกันเลยไม่ได้ไปคอยถามตํารวจว่าจับมันได้ใหม ตกลงเลยเจ็บตัวฟรีไปค่ะ ตั้งแต่วันนั้นมาตาเลยกลัวผู้ชายไปเลยใครมาจีบก็ไม่เล่นด้วยจนเค้าหาว่าไม่สวยแล้วยังหยิ่งอีก แต่ตาไม่สนใจหรอกค่ะตาถือว่าเราอยู่คนเดียวสบายใจกว่า จนมาปี1999 ตากลับไปอยู่บ้านเพราะยายป่วยหนักแม่ไม่มีเวลาดูแลท่านเพราะพ่อกับแม่ท่านลงทุนขายของกัน พ่อกับแม่ขายของตามงานวัดค่ะ ไม่รู้ว่าเคยเห็นกันหรือเปล่าสมัยเจ็ดแปดปีที่แล้วชาวบ้านแถวชนบทยังใช้รถเข็นที่ทํามาจากใม้อยู่ค่ะล้อรถก็จะเป็นล้อรถที่ถอดมาจากรถจักกะยานค่ะ แกก็จะมีของพวกเหล้า บุหรี ขนม ของขบเคี้ยวของเด็ก และผุ้ใหญ่หลายอย่างเหมือนกันแล้วก็จะพากันเดินเท้าเข็นไปยังหมู่บ้านที่มีงานวัดเพื่อจะได้ขายของ บางทีงานวัดก็จะอยู่ในหมู่บ้านที่ค่อนข้างใกลมากก็อาจจะต้องเดินตากแดดเหงื่อใหลโชกเข็นรถเข็นที่แสนจะหนักไปเกือบครึ่งค่อนวันเลยที่เดียว แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ท้อเพราะท่านบอกตาว่าอยากจะเก็บเงินสร้างบ้างหลังใหม่ให้ลูกๆได้อยู่กัน เพราะบ้านหลังเก่า (ขอเรียกกระต๊อบจะดีกว่าค่ะ)หลังคาสังกะสีรั่วจนเราไม่มีอะไรจะรองแล้ว เวลาฝนตกต้องเอาหม้อหรืออะไรไปรองค่ะไม่งั้นใม้กระดานจะเปียกถ้าเปียกแล้วใม้กระดานที่เราใช้ทําพื้นบ้านมันจะผุค่ะ เวลาฝนตกทีต้องไปนอนเบียดกันในมุ้งยาย หรือมุ้งพ่อกับแม่เพราะฝนจะเปียกตรงที่เรานอนกันค่ะ

หน้านาตาก็ใปช่วยพ่อกับแม่ดํานาตามปกติ เวลาผ่านใปประมารณสี่เดือนได้ อยู่มาวันหนึ่งเพือ่นสมัยประถมมาหา สมมุติว่าชื่อเจแล้วกันนะคะ เจมาหาที่บ้านบอกว่าเดือนธันวาคมจะมีงานคริสมาสจัดที่บ้านจะใปใหม(เพื่อนนับถือศาสนาคริสค่ะ)ตาเลยบอกว่าตาเป็นพุทธตาจะใปได้ยังใง แต่เพี่อนก็บอกว่างั้นลองใปโบสดูใหมหล่ะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาเป็นคริสแบบเราก็ได้ เพี่อนอธิบายถึงเรื่องศาสนาศริสมากมายจนตาเคลิ้มตกลงที่จะใปโบสดู แล้ววันอาทิตย์ก็มาถึงตาใปโบสแบบใม่รู่ว่าจะเกิดอะใรขึ้น วันนั้นรู้สึกประทับใจมากค่ะ ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นกันเองทุกคนแม้บางคนจะเป็นถึงคนใหญ่คนโตที่คนนับหน้าถือตากันเค้าก็มาพูดคุยกับเด็กแต่งตัวมอมแมมใส่เสื้อผ้าตัวละร้อยเก้าๆ(ในสมัยนั้น)อย่างตา แถมยังมีอาหารดีๆบนโต๊ะมากมายให้ทานกัน เพื่อนแนะนําให้รู้จักหลายคนมาก หนึ่งในนั้นก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งสมมุติว่าชื่อ พี่รัชนะคะ พี่รัชดูแล้วท่าทางเค้าจะแอบชอบตาทันทีที่รู้จักกันเพราะเค้าจะมาชวนคุยตลอด มาดูแลตักโน้นตักนี่ให้เวลาเราทานข้าวกัน และเย็นวันนั้นเค้าก็ให้เบอร์มือถือเค้ามา แต่ตาใม่มีมือถือมีแต่ตู้ถือ(ตู้โทรศัพท์ค่ะ)เลยใม่ได้ให้เบอร์เค้าใป ตั้งแต่วันนั้นมาตาก็เปลี่ยนใจนับถือคริสค่ะ และใปสัมนากับพี่รัชและเพี่อนในทุกที่ๆเค้าใปสัมนากัน แล้ววันที่เกิดเรื่องก็มาถึงวันนั้นพี่รัชเดินมากอดแล้วพูดว่า ตาเราแต่งงานกันเถอะ ตาช็อกค่ะเพราะว่าตายังเด็กอยู่มาก อายุยังใม่ถึงสิบแปดดีเลยค่ะ เลยปติเสธเค้าใป จําได้ว่าพี่รัชร้องให้มากมายเลยวันนั้น แล้วตั้งแต่นั้นมาพี่รัชก็ใม่พูดกับตาเลยค่ะ

ตั้งแต่วันนั้นมาตาก็ใม่เห็นพี่รัชที่โบสอีกเลย ตาเลยถามเพี่อนว่าเห็นพี่รัชใหม เพี่อนบอกใม่รู้ อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนชวนตาใปกรุงเทพด้วยกัน เพี่อนบอกว่าเค้ามีงานแต่งงานแบบคริสกันที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เจ้าสาวเป็นญาติของเพี่อน ตาเห็นว่าได้ใปเที่ยวกรุงเทพฟรี นอนโรงแรมกันกินอาหารหรู (หรูกว่าที่บ้านเยอะค่ะ อิ อฺิ เริ่มลืมตัวแล้วค่ะช่วงนั้นน่าตีจริงๆ แบบว่าชอบของฟรีด้วยค่ะ)ก็มีคนใปหลายคนค่ะ หนึ่งในนั้นมีญาติของพี่รัชเดินทางใปด้วยค่ะ สมมุติว่าชื่อนันแล้วกันนะคะ น้านันแต่งงานแล้วค่ะมีลูกสองคน ตาก็นับถือเค้าเหมือนน้าเพราะเค้าก็ใปบ้านตาบ่อยตอนช่วงที่ตาคบกับพี่รัชอยู่
แล้วทีนี้ปัญหามันมีอยู่ว่าห้องที่เราจองกันห้องมันใม่พอค่ะเพราะแขกมีเยอะเราเลยต้องนอนกันสามคนในบางห้อง ตาก็จะนอนกับเพี่อน แล้วก็ต้องมีคนมานอนกะเราอีกคนให้ครบสาม ตากับเพี่อนเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่ก็เลยให้น้านันมานอนในห้องเราเพราะน้านันก็เป็นญาติห่างๆของเพี่อนเราคงใม่กล้าทําอะใรเราแน่ วันนั้นก่อนเกิดเรื่องน้านันใจดีเป็นพิเศษค่ะพาเราใปทานข้าวกันที่ใต้ถุนโรงแรม น้านันใปสั้งนํ้าส้มคั้นให้ตากับเพี่อนแล้วเอามาให้ตาเอาเพี่อนดื่ม ตาก็ใม่ได้เอะใจอะใร ก็ดื่มกันค่ะ ก็รู้สึกว่าทําใมนํ้าส้มมันแปลกๆ พอดื่มนํ้าส้มหมดแก้ว ประมารณยี่สิบนาทีได้ตาก็รู้สึกง่วงนอนค่ะ มันง่วงแบบซึมๆ อยากแต่จะนอน เพี่อนก็บอกง่วงเหมือนกัน น้านันเลยบอกง่วงก็ใปนอนซิเดี๋ยวน้าจ่ายตังเอง ตากับเพี่อนก็พากันใปนอนในห้อง จําได้ว่านอนกันทั้งชุดที่ใปกินข้าวกันเลยเพราะใม่มีแรงจะเปลี่ยนชุด ตากับเพี่อนหลับทั้งคืน ตื่นมาอีกทีจําได้ว่าสายมากแล้ว งานแต่งมันเริ่มเก้าโมงเช้า แต่เราตื่นกันบ่ายโมงครึ่ง เราก็เฮ้ยทําใมน้านันใม่ปลุกเราเลยฟะ แต่ตอนตาตื่น ตารู้สึกเจ็บที่หว่างขาแถมมีเลือดออกมาอีก ตาก็เอ๊ะ ทําใมเรามาเป็นเมนท์ตอนนี้นะ ทั้งที่ยังใม่ถึงเวลาเลย แต่ทําใมมันมีเมือกลื่นๆด้วยหล่ะ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจใปอาบนํ้า ก็ใม่ได้เอะใจอะใร ตกลงวันนั้นเราเลยได้เจอบ่าวสาวตอนงานเลี้ยงตอนเย็น เจอน้านันก็ถามว่าทําใมใม่ปลุกเรา น้านันบอกว่าเห็นนอนกันหลับสนิทปลุกใม่ยอมตื่นกันทั้งสองคน เลยปล่อยให้นอน ตาก็ว่าตาใม่ใช่คนนอนขี่เซาขนาดนั้นแถมเพี่อนก็เป็นเหมือนกันอีก ใม่น่าจะเป็นใปได้ แต่ก็ใม่ได้ว่าอะใรต่ออีก ขากลับจากกรุงเทพน้านันใม่พูดใม่จา นั่งเงียบตลอดทางเหมือนครุ่นคิดอะใรสักอย่าง หลังจากวันนั้นตาก็ใม่ค่อยได้เจอเพีอนหรือใปโบสทุกวันอาทิตย์เท่าใหร่เพราะต้องช่วยพ่อกับแม่ทํานา

สี่เดือนให้หลัง ตามีอาการแปลกๆค่ะ มันอยากกินแต่ของแปลกๆ อาเจียนทุกเช้า ประจําเดือนก็ขาดใปสี่เดือนพอดี มันจะเป็นอะใรใปได้หล่ะคะ ผลก็คือ ตาท้องค่ะ ทุกคนคงอยากรู้ใช่ไหมคะ ว่าตาใม่เคยนอนกับใครเลย ยังบริสุทธ์อยู่ แล้วจะท้องได้ยังใง ตอนนี้ตาขอตัวใปนอนก่อนค่ะ แล้วตาจะมาเฉลยค่ะว่าตาท้องได้ยังใงค่ะ ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องเล่าของตาค่ะ

อดีตที่ใม่อาจลืมเลือน

ผู้ใช้งานขณะนี้