โพสต์แล้ว: พุธ ส.ค. 27, 2008 5:16 pm<span style='font-size:14pt;line-height:100%'>เย็น ๆ วันหนึ่งก็ให้เกิดมีนางละครแต่งองค์ทรงเครื่องเต็มยศฉุยฉายอยู่บนสนามหญ้า
หน้าพระที่นั่งวิมานเมฆ นอกจากนั้น ก็มีกลุ่มคนฝูงย่อมมะรุมมะตุ้มสองนางละครนี้
ความจริงเป็นหนึ่งตัวพระ หนึ่งตัวนาง ตัวพระสูงใหญ่ล่ำสันคือ คุณใหม่-สิริกิติยา ส่วนตัวนางคือ คุณพลอย-พลอยไพลินตัวนางทรงเครื่องเสร็จก็เดินออกมาพร้อมกับ
ครูไก่ ครูนาฏศิลป์
"หนักมาก" คำเดียวสั้นๆ แต่เปี่ยมความหมายจากคุณพลอยเมื่อถามถึงชฎาที่สวมอยู่
ญ หญิง โสภา ฎ ชฎา สวมพลัน ก็เป็นเช่นนี้แล
"แต่งเป็นผู้หญิงดีกว่า เพราะปกติก็แต่งตัวเป็นผู้ชายอยู่แล้ว"
เมื่อรัดองค์ทรงเครื่องแบบนางสีดาแล้วก็ต้องหัดกรีดนิ้ววาดแขนแบบนางละครด้วย
อันนี้เหนื่อยจริงๆ ทั้งครูและนักเรียน
"เดี๋ยวจะไปเรียนรำไทย อยากเรียน—ชอบ อยากเรียนมานานแล้ว"
ระหว่างนั้นครูไก่ก็ค่อยๆดัดมือเล็กๆของคุณพลอยให้อ่อนช้อย
เถอะน่า ของแบบนี้ไม่เกินใจรัก เผลอแผลบเดียว คุณพลอยก็ทำได้เหมือน
ว่าแต่ว่าทำไมตัวพระช้าจังไม่มาซักที เหมือนรู้ว่าคิดถึง โน่นค่ะมาแล้ว &nsbp; &nsbp;
เดินตัวตรงแด่ว แบบไม่มีเสียศูนย์ ก็ชุดน่ะ ทั้งรัด ทั้งแน่นจนคุณใหม่กระดิกตัว
ไม่ได้ แต่ว่าใจรักก็เลยไม่บ่น
"น้องใหม่แต่งตัวเป็นพระ เพราะอยากเป็นผู้ชาย ไม่เคยแต่งมาก่อนเลย
จริงๆอยากเล่นโขน แต่มีคนบอกว่ายากไป พอแต่งอย่างนี้แล้วรู้สึกว่าก้นใหญ่จัง
แต่งยากด้วย "
ก่อนปิดเทอมที่แล้วคุณใหม่แสดงนาฏศิลป์ไทยที่โรงเรียน เรียกเสียงปรบมือจาก
เพื่อนมากโขอยู่แล้วจะยอมเสียชื่อได้อย่างไร
"ทำไมยากอย่างนี้" อ้าว—ส่งเสียงตัดพ้อครูไก่เสียแล้ว สงสัยต้องไปเรียนโยคะ
เสียก่อนถึงจะได้ผลดี "คุณพลอย คุณใหม่ ยิ้มสวยๆเดี๋ยวจะเอารูป ไปติดไว้ที่หน้า
ร้้านอาหาร " เสียงพี่อุ้ย-เกรียงไกร แซวขำๆ แต่สองพี่น้องก็ตั้งใจเรียนแบบครูไก่ต่อไป </span>
หน้าพระที่นั่งวิมานเมฆ นอกจากนั้น ก็มีกลุ่มคนฝูงย่อมมะรุมมะตุ้มสองนางละครนี้
ความจริงเป็นหนึ่งตัวพระ หนึ่งตัวนาง ตัวพระสูงใหญ่ล่ำสันคือ คุณใหม่-สิริกิติยา ส่วนตัวนางคือ คุณพลอย-พลอยไพลินตัวนางทรงเครื่องเสร็จก็เดินออกมาพร้อมกับ
ครูไก่ ครูนาฏศิลป์
"หนักมาก" คำเดียวสั้นๆ แต่เปี่ยมความหมายจากคุณพลอยเมื่อถามถึงชฎาที่สวมอยู่
ญ หญิง โสภา ฎ ชฎา สวมพลัน ก็เป็นเช่นนี้แล
"แต่งเป็นผู้หญิงดีกว่า เพราะปกติก็แต่งตัวเป็นผู้ชายอยู่แล้ว"
เมื่อรัดองค์ทรงเครื่องแบบนางสีดาแล้วก็ต้องหัดกรีดนิ้ววาดแขนแบบนางละครด้วย
อันนี้เหนื่อยจริงๆ ทั้งครูและนักเรียน
"เดี๋ยวจะไปเรียนรำไทย อยากเรียน—ชอบ อยากเรียนมานานแล้ว"
ระหว่างนั้นครูไก่ก็ค่อยๆดัดมือเล็กๆของคุณพลอยให้อ่อนช้อย
เถอะน่า ของแบบนี้ไม่เกินใจรัก เผลอแผลบเดียว คุณพลอยก็ทำได้เหมือน
ว่าแต่ว่าทำไมตัวพระช้าจังไม่มาซักที เหมือนรู้ว่าคิดถึง โน่นค่ะมาแล้ว &nsbp; &nsbp;
เดินตัวตรงแด่ว แบบไม่มีเสียศูนย์ ก็ชุดน่ะ ทั้งรัด ทั้งแน่นจนคุณใหม่กระดิกตัว
ไม่ได้ แต่ว่าใจรักก็เลยไม่บ่น
"น้องใหม่แต่งตัวเป็นพระ เพราะอยากเป็นผู้ชาย ไม่เคยแต่งมาก่อนเลย
จริงๆอยากเล่นโขน แต่มีคนบอกว่ายากไป พอแต่งอย่างนี้แล้วรู้สึกว่าก้นใหญ่จัง
แต่งยากด้วย "
ก่อนปิดเทอมที่แล้วคุณใหม่แสดงนาฏศิลป์ไทยที่โรงเรียน เรียกเสียงปรบมือจาก
เพื่อนมากโขอยู่แล้วจะยอมเสียชื่อได้อย่างไร
"ทำไมยากอย่างนี้" อ้าว—ส่งเสียงตัดพ้อครูไก่เสียแล้ว สงสัยต้องไปเรียนโยคะ
เสียก่อนถึงจะได้ผลดี "คุณพลอย คุณใหม่ ยิ้มสวยๆเดี๋ยวจะเอารูป ไปติดไว้ที่หน้า
ร้้านอาหาร " เสียงพี่อุ้ย-เกรียงไกร แซวขำๆ แต่สองพี่น้องก็ตั้งใจเรียนแบบครูไก่ต่อไป </span>
