ครัวไกลบ้าน

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวครัวทุกท่าน วันนี้ไม่รู้ว่าจะเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนหรือเปล่านะคะ
พอดีพาเพื่อนไปเที่ยวลิเวอร์พูลกับแมนเชสเตอร์มาเลยอยากเอารูปมาฝาก เผื่อมีใครอยากไปบ้างค่ะ
จริงๆแล้ว ก็ไปมาหลายครั้งอยู่เพราะบ้านอยู่ตรงกลางระหว่างสองเมืองนี้ แต่ไม่เคยถ่ายรูปจริงๆจังๆสักครั้ง
เคยไปทัวร์และดูแมชต์วันแดงเดือดมาระหว่างสองทีมนี้ที่โอลด์แทรฟฟอร์ดหลายปีมาแล้ว สร่างซาไปนานครั้งนี้เลยเหมือนกลับเที่ยวใหม่ (รู้สึกเหมือนยังสาว อิอิ)

เอาเป็นว่าเริ่มจากสนามแอนฟิลด์ และเมืองลิเวอร์พูลแล้วกันนะคะ

(ขออภัยนางแบบช่วงนี้สมบูรณ์ไปเยอะทีเดียว แป่ววว)

ด้านหลังเป็นประตู You will never walk alone สโลแกนของเขาล่ะค่ะ

รูปบนคือภายในช็อปที่อยู่ทางด้านหน้าค่ะ
และที่เห็นเป็นดอกไม้วางอยู่นั้นเพื่อเป็นการรำลึกถึงแฟนบอลที่เสียชีวิตจากการเบียดกันในสนามจนมีคนเสียชีวิต ในแมตช์แข่งขันเกือบยี่สิบปีมาแล้วค่ะ

นางแบบเพิ่งดื่มเบียร์ถังนั้นหมดไปก่อนถ่ายรูปค่ะ (ล้อเล่นค่ะตัวจริงไม่กินเหล้ากินเบียร์ แต่ขอเบยลิซสักแก้วนะคะ ฮี่ๆๆ)

เจ้าถังนั่นมันคือถังขยะ วางไว้รอบสนามเลย

ออกจากสนามฟุตบอลมาก็ไปเที่ยวเมืองค่ะ
ที่แรกไปเดิน Mathew Street ที่เกิดของวงเดอะบีเทิลอันโด่งดังนั่นเอง
แต่เขาไม่เกิดที่นี่นะคะ หมายถึงว่าวงตนตรีของเขาน่ะค่ะ

คาเวิร์น ผับ โด่งดังมาจากที่นี่นั่นเอง เคยเข้าไปข้างในครั้งนึง มันเหมือนถ้ำ อารมณ์แบบมืดๆ เก่าๆ ไฟสลัวๆได้ใจ
ส่วนรูปปั้นนั้น แฟนสี่เต่าทองคงคุ้นหน้ากันอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็จอห์น เลนนอน(สมัยยังหนุ่ม) นั่นเอง

รูปบนนี้เป็นผับด้านนอกที่ไม่เกี่ยวข้องกับเดอะบีทเทิลแต่อย่างใด ถ่ายมางั้นเองเห็นชื่อว่าลิเวอร์พูล เหอๆ
ส่วนรูปล่างนี้ พี่แกนั่งอยู่ถนนแมททิว แต่งตัวเหมือนสมัยเดอะบีทเทิลเลยนะเนี่ย ลิเวอร์พูลของแท้งานนี้

เดินออกมาจากเมืองนิดหน่อยก็เป็นท่าเรือเก่าข้างแม่น้ำ Mersey ซึ่งใหญ่มากตอนแรกนึกว่าทะเลซะอีก เราเรียกแถวนี้ว่า Albert Dock

ส่วนที่เห็นเป็นยอดตึกมีนกสองตัวนั้น เป็นสัญลักษณ์ของเมืองลิเวอร์พูล
เรียกว่า นกไลเวอร์ (Liver) ไปค้นประวัติศาสตร์มาแล้ว ชื่อเจ้านกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับชื่อเมืองของลิเวอร์พูลนะคะอย่าสับสน

รูปบนเป็นด้านหน้าของหอแสดงศิลปะ
ที่เห็นโค้งๆนั้นเป็น สถานีรถไฟ Liverpool Lime Street
อีกรูปไม่รู้ว่าเป็นสมอเรือของจริงรึปล่า ลืมดูป้ายซะสนิท มัวแต่รีบถ่ายรูปเพราะอายประชาชี แก่ป่านนี้ยังมาถ่ายรูปเหมือนเด็กอีก

ออกจากลิเวอร์พูลกันดีกว่าค่ะ มาเที่ยวแมนเชสเตอร์บ้าง แต่ขอบอกก่อนว่าในเมืองแมนเชสเตอร์นั้นไม่ค่อยมีที่เที่ยวเหมือนลิเวอร์พูลเท่าไหร่
แมนเชสเตอร์เป็นเมืองใหญ่ที่มีประชากรมาก ผู้คนมาจากต่างถิ่นเพื่อเข้ามาทำงานที่นี่
มันเลยทำให้เมืองนี้ไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เหมือนลิเวอร์พูล

ดังนั้นก็เลยพาเพื่อนเดินดูแค่ถนนช็อปปิ้งนิดหน่อย แล้วก็เลยไปทัวร์ที่สนามแมนยูไนเต็ดค่ะ

ด้านหน้าของสนามโอลแทรฟฟอร์ด ใหญ่กว่าสนามของลิเวอร์พูลมากเพราะเนื้อที่กว้างกว่า

ด้านในสนาม ของจริงไม่อิงนิยาย

ที่เห็นผู้ชายแก่ๆนั้นชื่อปีเตอร์ เป็นไกด์ทัวร์ค่ะ เข้มงวดมาก หน้าแกยังกับกรรมการในสนามยังไงยังงั้น

เขาพาไปดูห้องแต่งตัว ห้องพักผ่อนของนักเตะด้วย
แต่ที่เห็นเสื้อที่แขวนอยู่นั้นไม่ใช่เสื้อจริงที่ใส่นะคะ เขาแขวนให้ดูว่าใครนั่งตรงไหน จะเป็นที่ประจำของเขาค่ะ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อทุกคนที่มาในทัวร์แย่งกันนั่งตรงที่โรนัลโด้ใหญ่เลย

ดีใจได้ไปนั่งตรงที่ เซอร์ อเล็ก เฟอร์กูสันนั่งแล้ว เป็นบุญก้นเสียจริง ฮ่าๆๆๆ

หลังออกจากทัวร์ เขาก็ให้ Certificate มาไว้เป็นที่ระลึกว่าเราได้มาเหยียบสนามอันยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของโลกแล้ว (เขาเขียนไว้งั้นจริงๆนะคะ)

แล้วก็มีของที่ระลึกเป็นเข็มกลัดพ่วงมาด้วย