นั่นสิค่ะคุณตา ถ้าใจไม่รัก คงทำออกมาไม่ดีแน่ๆ หรือทำไปก็ม่มีความสุข...
แต่ก่อนเอ๋ทำงานประจำ...หน้าที่การงานดี...แต่ไม่เคยมีความสุขกับการทำงานเลย...
วันๆเหมือนทำงานรอเวลาให้หมดไปวันๆ...รอเวลาที่จะได้เริ่มทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ...
สิ่งที่เรารัก...เรานั่งอยู่กับมันได้เป็นวันเป็นคืน...
ส่วนใหญ่เอ๋ใช้เวลากลางคืนทำพวกสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ...งานที่ต้องใช้ฝีมือ ชอบทุกประเภทเลยค่ะ
เวลากลางคืนเลยรู้สึกมีความสุข กลางวันห่อสลดไงไม่รู้
จนมาอยู่ที่นี่....เหมือนฝันที่เป็นจริงเลยค่ะ...เอ๋ไม่เคยคิดว่าคุณพ่อบ้านจะชอบงานที่เอ๋ทำจนถึงขั้นสนับสนุนให้เป็นอาชีพของเราเลยทีเดียว...
เวลาของทุกวันเลยหมดไปอย่างรวดเร็ว....