โดย หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก » อาทิตย์ มิ.ย. 05, 2011 6:31 pm
เอ้าประตูโรงหนังเปิดแล้ว ยื่นตั๋วให้กับพนักงานเก็บตั๋วได้...
ก่อนหน้านั้นบอกพระยาเทครัวว่า จะไปเที่ยวที่เกาะ texel ลาหยุด 23-31 พ.ค.
ทางฝ่ายวางแผนบอกว่า ทำไมไม่ลาเป็นอาทิตย์ ลาข้ามอาทิตย์
หญิงป้าบอกว่า ปีนี้ฉันไม่ทำงานในวันครบรอบวันเกิด
แล้วก็บอกให้เจ้าคุณกรมกระดกไหสาโท กระทรวงข้าวหมาก จองที่พักให้
(อ้างถึงกระทู้ไปเที่ยวที่เกาะTexel)
แล้วก็ไป...
ฝ่ายสาวๆทางนี้ก็วางแผนจัดงาน ทีนี้ขี้เกียจพิมพ์
ไปก๊อบเอามาจากคำขอบคุณในเฟซบุคมาเลยนะ เรื่องราวอยู่ในนั้น...
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะพ้นวันที่ ๓๑ พ.ค.
อยากจะมาเล่าถึงวันที่สาวๆพาชายหนุ่มและลูกเล็กลูกน้อยไปเซอร์ไพร์ส ทั้งที่บอกว่า ปีนี้ไม่ต้องการจัดงาน แต่จะไปทำบุญ ก่อนวันเกิด หญิงป้าได้ฮอลิเดย์หนึ่งอาทิตย์ เพราะตอนแรกว่าจะไปโครเอเชีย แต่แผนการไม่เป็นตามนั้น ต่อมาคิดจะไปกันในกลุ่มเล็กๆแถวอังกฤษ แต่ก็ไม่เป็นตามที่คาด เลยบอกพระยาเทครัวว่า หาที่ไปเที่ยวในฮอลแลนด์กันสองคนก็แล้วกัน เลยต้องทิ้งให้ป้าแคทอยู่บ้านคนเดียว ทั้งที่ป้าแคทลางานแล้ว...ป้าเดียไม่ต้องไปห่วงแก ถึงยังไงแกก็ดูแต่หนังหน้าจอ...
ไปเที่ยว Texel ก็คิดถึงคนที่หญิงป้าทิ้งไว้ข้างหลัง รู้สึกผิดที่ไปเที่ยวกันแค่สองคนทั้งที่รับปากไว้แล้วว่า จะไปด้วยกัน แต่ก็กะว่า เดี๋ยวคราวนี้ให้พระยาเทครัวหาที่เที่ยวทาง Zeeland เอาป้าแคทกับลุงหันไปด้วย ไปเที่ยวตามวันที่ลุงหันขอลาได้ และที่ไป Zeeland เพราะว่าป้าเดียจะได้ไม่หลงรางรถไฟอีก ถ้าให้แกขึ้นมาหาพวกเราโดยที่ลุงเฉื่อยไม่มาด้วย แกจะพาลต่อรถไฟไปที่อื่นทุกที
กลับบ้านวันเสาร์ที่ ๒๘ พ.ค. ตอนขับรถลงเรื่องแฟร์รี่จะข้ามฝั่งมา มือถือก็ดัง ป้าเดียโทรเข้ามือถือว่า
"ป้าโจ๊ก สัญญาณบ้านป้าโจ๊กมันลั่น ป้าโจ๊กมีรหัสหรือเปล่า บอกลุงหันเร็วๆ"
ยังไม่ทันตอบอะไรก็มีเสียงลุงหันบอก่า ตอนนี้กำลังอยู่ที่หน้่บ้าน เปิดประตูเข้าไปเสียงสัญญาณกันขโมยดังลั่นแล้ว หญิงป้าก็ได้ยินเสียงสัญญาณกันขโมยที่บ้านดังในโทรศัพท์จริงๆ ก็รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น จึงบอกรหัสของหญิงป้าไป (สัญญาณมีสามรหัส ของหญิงป้า ของลุงโก๋ และของเจ้าพลายเนย) ลุงโก่ได้ยิน ยังสรุปไม่ได้เหมือนหญิงป้าว่า มีคนมาตีท้ายครัว (ครัวอยู่หน้าบ้านจริงๆ) ก็โวยวายไปว่า คุณให้รหัสใครไป...แต่หญิงป้าไม่ตอบอะไรตอนนั้นนอกจากบอกลุงหันว่า เดี๋ยวศูนย์จะโทรเข้าบ้าน ให้ลุงหันรับโทรศัพท์แล้วบอกว่าเป็นใคร มาทำอะไรที่บ้านหลังนี้
แล้วหญิงป้าก็ปิดมือถือ หันไปบอกลุงโก๋ว่า เขาจะมาเซอร์ไพร์สเรา แต่เขาเจอเซอร์ไพร์สกันซะก่อน เดี๋ยวศูนย์คงโทรมาหาลุงโก๋ แล้วไม่ถึงห้านาทีก็โทรมาจริงๆ ลุงโก๋พอจะรู้ว่าอะไรเป้นอะไรก็หัวเราะก้าก ตอบศูนย์ไปว่า Mijn goede mesen, ze wilden ons een verrassing geven.(พวกเพื่อนของผมเอง คนดี...เขาจะเซอร์ไพร์สผม)
แล้วลุงโก๋ก็นั่งหัวเราะในรถ หันมาบอกกับหญิงป้าว่า เราแกล้งไปเที่ยวต่อดีมั้ย...แถมลุงโก๋ยังบอกว่า รู้งี้ไม่บอกว่าเป็นเพื่อนก็ดี ป่านนีตำรวจคงเหมารถบัสกวาดไปเฮฮาปาร์ตี้ที่โรงพักกันทั้งแผงแน่ๆ แล้วลุงโก่ก็หัวเราะฮ่าฮ่าฮ่า มาตลอดทาง
พอมาถึงเอเด้อ...หญิงป้าก็ต้องหยุดมองที่หน้าบ้าน มีธง มีตัวเลข 50 แขวนต่องแต่ง จึงเข้าใจว่า น้องๆที่รักหญิงป้า มาเซอร์ไพร์ส จัดงานวันเกิดให้ ทุกคนถืออาหารมาคนละอย่าง เดินเข้ามากอด มาจุ๊บแก้มหญิงป้ากับลุงโก๋ มันเป็นความซึ้งน้ำใจ และวินาทีนั้นหญิงป้ารู้สึกว่า หญิงป้าไม่เคยรักคนผิด แม้ว่าเราจะไม่ให้ เช่นไปยอมเปิดบ้านฮาแตกอีก... เขาก็ยังหาทางตอบแทนน้ำใจเรา
งานวันนั้นสนุกมาก...มันมากกว่างานวันเกิด เพราะว่าน้องๆให้มากกว่าของขวัญ สิ่งที่น้องๆให้หญิงป้าก็คือ น้ำใจ
หญิงป้าไม่สามารถหาคำพูดใดมาบอกน้องๆได้ว่าซึ้งน้ำใจแค่ไหน นอกจากขอบคุณที่ทำให้หญิงป้ารู้สึกว่า มีงานเลี้ยงวันเกิดที่เหมาะสมกับคนที่อายุ ครบรอบ 50 ปี และจะไม่ลืมถึงเสียงเฮฮาที่บอกความสุขของทุกคน แม้แต่ลุงวิมของหนูเต ลุงช้างใหญ่ของป้าช้าง ที่ไม่ยอมไปงานคนไทยด้วยกันง่ายๆ ก็ยังมางานของหญิงป้า.
รักทุกคนและขอบคุณจากหัวใจของเราทั้งสองคนนะคะ
คุณหญิงป้า...นางเอกลิเกเก่า...