Janeen เขียน: ไม่ได้มาช่วยพี่แจ๋เรื่องสูตร แต่เข้ามาคุยเฉยๆคงไม่ว่ากันนะคะ
เห็นเพื่อนที่เมืองไทยบอกว่าวันที่เค้าเปิดวันแรก คนเข้าแถวยาวมาก คนที่เดินสวนกับเพื่อนของหนู เค้าซื้อสองโหล เค้าบอกว่า เนี่ย ยืนเข้าแถวรอตั้งเจ็ดชั่วโมงแหนะ โอย ลมจะจับแทนคนเข้าแถวรอ เล่าให้เพื่อนฝรั่งที่นี่ฟัง เค้าก็บอกว่า แหมคนไทยคงจะชอบกินโดนัทกันน่าดูเลยนะ
พี่โหน่ง หนูว่ามันก็เหมือนโดนัททั่วไปแหละค่ะ มันก็นิ่มๆมีหน้าช็อกโกแลต ไส้สตรอเบอรี่อะไรเหมือนมิสเตอร์โดนัทนั่นแหละ หนูก็นานๆกินที ไม่ค่อยชอบของหวานมากๆแบบนั้นซักเท่าไหร่ กินแล้วปวดฟันค่ะ
น้องหนิง พี่เคยอยู่ในวงการฟ๊าสฟู๊ดมาอ่ะ พี่พอรู้มาว่าไอ้พวกโดนัทต่างๆที่อยู่ในเมืองไทย มันพอจะมีต้นทุนการผลิตเท่าไหร่อ่ะ เพราะพี่มีเพื่อนทำงานอยู่ร้าน มิส....โดนัท โดนัทต้นทุนอันละสองบาทเองค่ะ แต่เอามาขายตอนที่ทำอยู่ก้อสิบกว่าบาทมั๊ง
สมัยพี่สาวๆ เพรซเซิลอันตี้แอน เข้ามาใหม่ๆ ตอนนั้นพี่ยังไม่ได้ไปทำงานที่ร้านนั้น พี่เห็นคนรอซื้อยาวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทุกคนอยากจะได้ลิ้มลอง แม้ว่ามันอันละยี่สิบบาทอัพ จนถึงอันละห้าสิบบาท พอพี่ได้ไปทำงานที่นั่นถึงได้รู้ว่าเพรซเซิลที่นั่่น เค้าทิ้งทุกครึ่งชั่วโมง เพราะมันจะไม่อร่อย แล้วไอ้ที่เค้าต้องทิ้งเค้าก้อได้บวกราคาเพิ่มกะไอ้ที่ขายๆคุณไปนั่นแหละค่ะ แต่พี่มักจะเก็บใส่ถุงแล้วเอาไปแจกเด็กในซอยค่ะ เค้าเอาไปใส่หม้อหุงข้าวมันนิ่มขึ้นแล้วจิ้มนมข้นหวานกินกัน
ชีวิตในการทำฟาสฟู๊ดส์ของพี่ก้อได้รู้ประสบการณ์อะไรใหม่ๆเหมือนกัน อย่างน้อยการได้ทำร้านพวกนี้ได้กินของแพงที่ชาวบ้านอยากได้ลิ้มลอง โดยไม่ต้องเสียเงินอะไรเลยจ้า อิอิ